παραμονή

Ένα χρόνο πριν, τέτοια μέρα, είχα βάρδια. Τέτοια ώρα ήμουν στο στρατόπεδο παίζοντας ένα παράξενο παιχνίδι ρόλων που ακόμα δεν έχω εξηγήσει απόλυτα. Ο έξω κόσμος κανόνιζε τα ρεβεγιόν της αλλαγής, ενώ οι φίλοι μου έκρυβαν από λεπτότητα τα σχέδιά τους.

12 με 4 τα ξημερώματα είχα σκοπιά στην πύλη Ψυχικού του ΔΓΕΝ. Την αλλαγή την πέτυχα κάπου στη διαδρομή φορτωμένος με έναν ανόητο εξοπλισμό, μη μπορώντας να ακούσω καν το "Ευχαριστήριο" που μας είχε αναθέσει ο Μελωδία να γράψουμε για να υποδεχτούμε τη νέα χρονιά.

Τις πρώτες ευχές τις αντάλλαξα με έναν άγνωστο μου τυπάκο, τον οποίο διαδέχτηκα στη σκοπιά. Ο δρόμος ήταν γεμάτος αυτοκίνητα, φασαρία, παρέες. Το κεφάλι μου ήταν γεμάτο σκέψεις και σχέδια, περιμένοντας το επόμενο παιδί να με αλλάξει.

"Του χρόνου, τέτοια μέρα..." - σίγουρα πιο ζεστά, σίγουρα πιο άνετα, σίγουρα πιο ήσυχα, σίγουρα πιο "καλά".

Του χρόνου τέτοια μέρα: Ακόμη νιώθω να στέκομαι στο κρύο εκείνης της σκοπιάς. Ακόμα παίζω ένα παράξενο παιχνίδι ρόλων. Ακόμα περιμένω το παιδί που θα έρθει τα ξημερώματα να με αλλάξει...