Η λάθος ώρα

Περνάει ή ώρα και;
Μετά δεν περνάει η ώρα. Και;
Και μετά πάλι περνάει.
Τη λάθος ώρα φυσικά. Η λάθος ώρα πάντα.
Και;
Τοποθετούμε την εικονική πραγματικότητα εκεί που της αξίζει:
Στο σουρεαλισμό της λάθος ώρας.

Ναι, οκέι, θα περάσει. Κι όταν θα περάσει θα είναι στιγμή. Για να μην έχεις το ελαφρυντικό της διάρκειας. Και τώρα που είναι καραμπινάτη διάρκεια δεν έχεις ούτε κατά διάνοια την παρηγοριά της στιγμής.

[Καταλαβαίνεις σε ποιο παιχνίδι είμαστε εγκλωβισμένοι, έτσι;]