Ευχαριστήριο

Μέσα στο σκοτάδι των ημερών υπάρχει μια μικρή φωτεινή ακτίδα. Κάτι που αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά τα παράλογα στη ζωή μου, θα ήταν αρκετή αφορμή για να είναι η φετινή πρωτοχρονιά η πιο ιδιαίτερη από όλες. (Η πλάκα είναι πως η φετινή πρωτοχρονιά είναι η πιο ιδιαίτερη απ' όλες, όμως για τους εντελώς λάθος λόγους).

Για να μην τα πολυλογώ, πριν λίγο καιρό είχαμε τη χαρά και την τιμή ο Μελωδία (αυτός ο λατρεμένος στους 99,2) να μας κάνει την πρόταση να γράψουμε το εναρκτήριο τραγούδι της Πρωτοχρονιάς, μια συνήθεια - θεσμός που μετράει ήδη αρκετά χρόνια και αρκετούς αγαπημένους καλλιτέχνες.

Έτσι υποδεχτήκαμε οι ρομαντικοί που αγαπάμε το ραδιόφωνο το millenium με τη συγκινητική ροζ γραβάτα του Κραουνάκη, ετσι χαμογελάσαμε με τα μελαγχολικά χριστούγεννα του Δεληβοριά, εντυπωσιαστήκαμε από τις αιρετικές κιθαριές των Raining Pleasure στο αγαπημένο μου burn down the church...

Και να που φέτος, με το θεμάκο και τη σαντέζα αποχαιρετούμε με το δικό μας τρόπο το 2008 με ένα... ευχαριστήριο. Ένα τραγούδι απολογισμών με ένα κρυφό χαμόγελο για τις σχέσεις που το κέρδος τους είναι ότι δε χρειάζεται να προσποιούνται πως είναι κάτι άλλο... Και τα ταξίδια - που ακόμα κι αν δεν έγιναν - παραμένουν ταξίδια.

Έτσι καθαροί και μαζί μπαίνουμε στο 09. Κι αυτές οι 2 λέξεις ας είναι κι οι ευχές μας και για όλους σας: "Καθαροί" και "μαζί". Δεν είναι λίγο, ε;

00.01 συντονιστείτε στο Πρωτοχρονιάτικο Ρεβεγιόν του Μελωδία με το Δημήτρη Βραχνό και την Άνδρη Βασιλειάδου και υποδεχτείτε τη χρονιά με μια θάλασσα εγχόρδων του θεμάκου και τη φωνή της σαντέζας πιο συγκινητική από ποτέ. Α και μ' ένα δικό μου αναστεναγμό κάπου στο βάθος.

[Ελπίζω να κλέψω λίγο χρόνο στη σκοπιά να ακούσω κι εγώ στα κρυφά...]

Τα λέμε του...χρόνου. Καθαροί και μαζί...