Χ-mas

Μια βραδιά που ξεκίνησε με τους 3 μας να χορεύουμε ragtime πάνω σε big band overtures, συνεχίστηκε κάνοντας κεφάλι στο αυτοκίνητο με Stephen Sondheim και Sweeney Todd, το Θέμη να προσπαθεί (αποτυχημένα) τη 19 δευτερόλεπτων κορόνα της Barbra Streisand και να χορεύει στο πίσω κάθισμα χασάπικο το Being Alive. Τα ψώνια - δε λέω πως, δε λέω που, δε λέω τι. Το συγκινητικό a capella "πως έφυγες" της σαντέζας. Την άφιξη μας στο πιο όχι εμείς πάρτι του κόσμου, τα εκατομμύρια παγωμένα κόκκινα Caramelo. Το after drink μετά στο Γκάζι που -τί παράξενο - έγινε φαί στο Mamaca's, τη σαντέζα -πιο λαμπερή από ποτέ- να ρωτάει τους σερβιτόρους ζώδια και να μας ανακοινώνει την απόφαση της να πάει για εθελοντική εργασία στην Ουγκάντα (αλλά επειδή δεν έβγαιναν οι χρόνοι της λόγω των live συμβιβάστηκε με μια Ινδία τον Απρίλιο). Τις 42 μποτίλιες μοσχάτο που ακολουθούσαν η μια την άλλη - και φυσικά τις άδειασαν οι άλλοι κι όχι εγώ. Την καληνύχτα και την επιστροφή. Εντάξει και το σημερινό hang over... Αλλά ήταν τόσο Χριστούγεννο όλο αυτό. Με ανθρώπους που αγαπώ. Και σε περίοδο που πίστευα ότι θα περνούσαν και δε θα άγγιζαν οι γιορτές. Και να που κάτι μου ψιθύρισε πως ασχέτως των συνθηκών, τα υλικά τα έχω. Και είναι ανθρώπινα υλικά. Ανθεκτικά. Όσο μπορούνε τέλος πάντων. Αρκεί να τα ταίσεις (εύκολο), να τα ποτίσεις (πιο έυκολο) και να τους λες που και που πως τα αγαπάς (αυτό είναι λίγο δύσκολο, αλλά γι' αυτό έχουμε το blogging).

Συνεχίζουμε σήμερα. Ζωντανά 10-2 ρεβεγιόν στον Μελωδία (99,2), με Χρίστο Παπαμιχάλη, Βιβή Παπαστάθη, Κωστή Μαραβέγια. Ε και μας. Χορούς, τραγούδια, παρλάτες, ζογκλέρ και τα λοιπά. Ωραία θα είναι. Συντονιστείτε.

Άντε και καλά μας Χριστούγεννα! (Δε μπορείς να το αποφύγεις τελικά...)