Tuesday, June 09, 2009

click


Ναι, είμαι αχάριστος.
Και ναι, στη ζωή μου όλα πάνε καλά.
Κι όμως εγώ δεν είμαι ευτυχισμένος.

Εγώ θέλω όπως πάντα να το βάζω στα πόδια
γιατί τα καλά μου είναι ανοίκεια.
Δε μου εξηγούν κάτι.

Τα ελαφριά τσουγκρίσματα ποτηριών,
οι ανούσιες συζητήσεις
η επικαιρότητα
οι κοινωνικές επαφές
και οι δημόσιες σχέσεις
δε μου εξηγούν κάτι.

Εγώ είμαι αυτό που απομένει όταν το βάζω στα πόδια:
ο καπνός
ο απροσάρμοστος
ο ξενέρωτος.

Αυτό είμαι:
οι ταινίες μου,
οι μουσικές μου,
το τίποτά μου.

Χαίρω πολύ, είπες;
Για σκέψου το καλύτερα...

Άντε καληνύχτα...
και καλή διασκέδαση...


9 comments:

renata said...

Η παρηγοριά σου... οι μουσικές, τα θέατρα , το σινεμά σου;
Αυτό είσαι;;;
Και οι άνθρωποί σου... Μην το ξεχνάς... Μην τους ξεχνάς... Γιατί είσαι εσύ...

κλικ;;;
κλικ όπως enter;
κλικ όπως ξεκλειδώνεις;
κλικ όπως σου κλείνω το μάτι;
κλικ όπως χαρά;
κλικ όπως φιλί;
κλικ όπως... και όπως...

«Γύρισα όλη τη γη για να βρω την αγάπη
Κι έβρισκα την ευτυχία στη μεγάλη οφθαλμαπάτη
Μέχρι ν' αγαπήσω εμένα δεν αγάπησα κανένα
Κι η χαρά είναι ένα κλικ που είναι δίπλα στον καθένα»

Κλικ κλικ κλικ..... κλικ...κλικ

Aντώνης said...

Εγώ που δε χαίρω πολύ να μείνω?

Anonymous said...

όταν όλα πάνε καλά, κάτι δεν πάει καλά.
όσο για την ευτυχία νομίζω πως κατέληξα στο ότι μας ενδιαφέρει περισσότερο το κυνήγι της παρά η τεκμιρίωση της.
πόσο μάλλον η ταυτοποίησηση της.

την καλημέρα μου..
:-)

Anonymous said...

(κάνω πως δεν είδα το ορθογραφικό )
αν και στην προκειμένη ταιριάζει
και η τεκ-μοιρ-ίωση , αλλά επειδή ζούμε με αυτό το συντακτικό βάζω το "η" στη θέση του και αποχωρώ.

"Αισθηματική ηλικία" said...

...εισαι όλα αυτά ,αφου το λές, αλλά είσαι κι ο βουρκωμένης θεατής της Λόλα Μοντέζ στην Αθηναία , καλοκαίρι βράδυ, γι αυτό σου 'χω ιδιαίτερη αφιέρωση σε μένα.

Γιατί η μελό εκδοχή μας είναι αυτή που μας ταράζει κατα βάθος ε?

Anonymous said...

Μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου!
Έχω ολόκληρη θεωρία σχετικά με όσα έγραψες, αλλά θα μας πάρει πολύ χώρο κι ενέργεια... Όπως και να ΄χει πάντως, η ζωή δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον όταν οοοόλα πάνε ωραία και στρωτά. Στα δύσκολα ξυπνάμε εμείς οι απαιτητικοί. Είμαστε σε καλύτερη μοίρα απ' τους υπόλοιπους, αυτούς που αρκούνται σε όσα εμείς σνομπάρουμε; Φοβάμαι πως όχι, αλλά αν περάσεις το Ρουβικονα αυτό δεν έχει επιστροφή...
Το δικό σου τίποτα είναι πιθανότατα πιο γεμάτο απ' τις ζωές πολλών που ξέρω (κι ενδόμυχα λυπάμαι όταν δεν τους ζηλεύω λίγο)
Χ

Anonymous said...

Μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου!
Έχω ολόκληρη θεωρία σχετικά με όσα έγραψες, αλλά θα μας πάρει πολύ χώρο κι ενέργεια... Όπως και να ΄χει πάντως, η ζωή δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον όταν οοοόλα πάνε ωραία και στρωτά. Στα δύσκολα ξυπνάμε εμείς οι απαιτητικοί. Είμαστε σε καλύτερη μοίρα απ' τους υπόλοιπους, αυτούς που αρκούνται σε όσα εμείς σνομπάρουμε; Φοβάμαι πως όχι, αλλά αν περάσεις το Ρουβικονα αυτό δεν έχει επιστροφή...
Το δικό σου τίποτα είναι πιθανότατα πιο γεμάτο απ' τις ζωές πολλών που ξέρω (κι ενδόμυχα λυπάμαι όταν δεν τους ζηλεύω λίγο)
Χ

Anonymous said...

Και για να συμπληρώσω τον Wanted: l' attesa del piacere, 'e piacere sestesso
Χ

σπόρος said...

Ο άγνωστος-Χ με βρίσκει απολύτως σύμφωνο, αρκετές φορές φοβήθηκα ότι γίνομαι (γίνεσαι-γίνεται) σνομπ αλλά το ξεπέρασα (νομίζω). Η μόνη ένστασή μου τα "δύσκολα", μου αρέσει το "διαφορετικά" ίσως γιατί πιστεύω ότι όλα έχουν κάποιο σκοπό, ίσως...
Το βασικότερο: δεν είσαι ο μόνος -ή μόνος-

:)))