Ο Γιώργος με ρώτησε γιατί.
"Γιατί νομίζουμε πως μπορούμε να φυλάξουμε τη στιγμή", απάντησα, "η θέλουμε να φυλάμε αποδείξεις για το μέλλον... μη κι ασθενήσει επικίνδυνα μια ανάμνηση. Λογικό δεν είναι; εμπιστεύεσαι εσύ τη διάρκεια της μνήμης;"
Απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα φύλαγα τα εισιτήρια από το σινεμά, τα θέατρα, τις συναυλίες. Φυλάω τα εισιτήρια από τα ταξίδια, ακόμη κι αυτά του λεωφορείου. Γράφω από πίσω καμιά φορά ημερομηνίες, σκέψεις, προβλέψεις, ερωτηματικά...
Όταν πέφτω πάνω τους κατά τύχη, είναι φορές που δε θυμάμαι πότε, πως, με ποιους. Θυμάμαι ίσως αμυδρά την ταινία, την παράσταση, τη διαδρομή. Άλλες φορές πάλι θυμάμαι μια κουβέντα, μια προσδοκία, μια πιθανότητα, μια διάψευση. Ανάλογα τη διαύγεια της στιγμής.
Το σίγουρο είναι ότι το φυλαγμένο εισιτήριο σου επιφυλάσσει ένα ταξίδι περισσότερο από αυτό που πλήρωσες αρχικά. Κι η ημερομηνία είναι πάντα ανοιχτή. Όπως κι η θέση πλάι σου. Απόσβεση του κόστους σε βάθος χρόνου - κάπως έτσι.
"Εισιτήρια, διπλά" - επανέλαβε ο Γιώργος. "Μ' αρέσει!"
14.01.10, ώρα: 18.02: "Αγάπη μου, σου στέλνω απ' του Νίκου το κινητό. Καταλήγουμε στο "εισιτήρια διπλά" για τίτλο; Το είχε προτείνει τυχαία κι ο Νίκος εχθές στο Θέμη! Σ' αγαπώ! Νατάσσα. Απάντα στο δικό μου..."
14.01.10, ώρα: 18.05: "Εισιτήρια διπλά. Έτσι. Χωρίς άρθρο. Το αγαπώ. Και σένα. Να δω πότε θα τα πούμε σαν άνθρωποι. Πες στο Θεμάκο να πάρει το Belle-Reve να το ακούσω".
Λίγες ώρες αργότερα δυο ακόμα τέτοια εισιτήρια προστίθενται στη συλλογή μου. Η ζωή μου ολόκληρη τελικά δε μετριέται σε ταξίδια, αλλά σε εισιτήρια. Δεν υπολογίζεται σε προορισμούς, μα σε προθέσεις. Το σκέφτομαι και χαμογελάω.
"Αν ήταν κάπου να ευχηθώ θα ήταν σ' αυτά, που σ' όσους τα 'μαθα τα ξέχασαν μετά, σε εισιτήρια διπλά απ' το σινεμά, που 'χω κρατήσει..."
"Εισιτήρια διπλά... Μ' αρέσει..."
"Γιατί νομίζουμε πως μπορούμε να φυλάξουμε τη στιγμή", απάντησα, "η θέλουμε να φυλάμε αποδείξεις για το μέλλον... μη κι ασθενήσει επικίνδυνα μια ανάμνηση. Λογικό δεν είναι; εμπιστεύεσαι εσύ τη διάρκεια της μνήμης;"
Απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα φύλαγα τα εισιτήρια από το σινεμά, τα θέατρα, τις συναυλίες. Φυλάω τα εισιτήρια από τα ταξίδια, ακόμη κι αυτά του λεωφορείου. Γράφω από πίσω καμιά φορά ημερομηνίες, σκέψεις, προβλέψεις, ερωτηματικά...
Όταν πέφτω πάνω τους κατά τύχη, είναι φορές που δε θυμάμαι πότε, πως, με ποιους. Θυμάμαι ίσως αμυδρά την ταινία, την παράσταση, τη διαδρομή. Άλλες φορές πάλι θυμάμαι μια κουβέντα, μια προσδοκία, μια πιθανότητα, μια διάψευση. Ανάλογα τη διαύγεια της στιγμής.
Το σίγουρο είναι ότι το φυλαγμένο εισιτήριο σου επιφυλάσσει ένα ταξίδι περισσότερο από αυτό που πλήρωσες αρχικά. Κι η ημερομηνία είναι πάντα ανοιχτή. Όπως κι η θέση πλάι σου. Απόσβεση του κόστους σε βάθος χρόνου - κάπως έτσι.
"Εισιτήρια, διπλά" - επανέλαβε ο Γιώργος. "Μ' αρέσει!"
14.01.10, ώρα: 18.02: "Αγάπη μου, σου στέλνω απ' του Νίκου το κινητό. Καταλήγουμε στο "εισιτήρια διπλά" για τίτλο; Το είχε προτείνει τυχαία κι ο Νίκος εχθές στο Θέμη! Σ' αγαπώ! Νατάσσα. Απάντα στο δικό μου..."
14.01.10, ώρα: 18.05: "Εισιτήρια διπλά. Έτσι. Χωρίς άρθρο. Το αγαπώ. Και σένα. Να δω πότε θα τα πούμε σαν άνθρωποι. Πες στο Θεμάκο να πάρει το Belle-Reve να το ακούσω".
Λίγες ώρες αργότερα δυο ακόμα τέτοια εισιτήρια προστίθενται στη συλλογή μου. Η ζωή μου ολόκληρη τελικά δε μετριέται σε ταξίδια, αλλά σε εισιτήρια. Δεν υπολογίζεται σε προορισμούς, μα σε προθέσεις. Το σκέφτομαι και χαμογελάω.
"Αν ήταν κάπου να ευχηθώ θα ήταν σ' αυτά, που σ' όσους τα 'μαθα τα ξέχασαν μετά, σε εισιτήρια διπλά απ' το σινεμά, που 'χω κρατήσει..."
"Εισιτήρια διπλά... Μ' αρέσει..."
7 comments:
Κι εμένα.
Δεν ξέρω τι άλλο έπαιξε, αλλά θέλω 2. Διπλά.
Λατρεύω.
Κρατάω εισιτήρια ακόμα και όταν πετάω κάθε φορά σπίτι, απο ταξίδια μέσα στις ελπίδες, με αγνώστους μέχρι που κατέληξαν ξεχασμένα σε κάτι συρτάρια...ωραία είναι απο την μία..
Με κοροϊδεύει πάντα η μαμά μου που τα κρατάω όλα αυτα τα "παλιοεισιτήρια που πιάνουν χώρο". Και οι ελεγκτές (έτσι να λέγονται άραγε;) στους σινεμάδες και τα θέατρα με κοιτάν περίεργα όταν πριν τους δώσω το εισιτήριο, τούς παρακαλάω να μην το κόψουν άτσαλα.
Η μνήμη μου πάντα με πρόδιδε και νομίζω πως αν δεν κρατήσω όλα αυτά τα χαρτάκια, θα ξεχάσω εκείνες τις στιγμές που ανέφερες πως ξαναζείς όταν πιάνεις στο χέρι σου ένα από όλα αυτα.
Μακάρι να ήταν δικό μου το ένα από οποιαδήποτε διπλά σου εισιτήρια... οι άνθρωποι που βρίσκονται στις "διπλανές σου θέσεις" είναι πραγματικά τυχεροί... μια υπέροχη ψυχή και ένα υπέροχο ταλέντο να την εκφράζει!
Παμε σινεμάααααααααα;
;-)
και εγένετο τίτλος...
καλοτάξιδος
Oi protheseis metafrazontai kai se synaisthimata, shmasia exei to ti synaisthima prosferoume kai to ti synaisthima mas prosferoun, auta kratame, auto exei nohma kai auto prepei na anazhtame, opote prepei na anathewrhsoume kathe stoxo mas kai na psaksoume na broume synaisthimata kai oxi fwtografies, lekseis, proswpa, palies anamnhseis. Eishtiria dipla euxomai na nai mia proklhsh gia olous, mia kainouria prosklhsh, oxi mia anamnhsh...
Post a Comment