Είσαι σε ένα νησί. Στο νησί κάνει κρύο και βρέχει. Το νησί είναι σχεδόν άδειο και τα πάντα είναι κλειστά. Δε βρίσκεις κάπου να φας το μεσημέρι και σίγουρα δε βρίσκεις κάπου να πιεις το βράδυ.
Στο νησί νομίζεις ότι ζεις σε άλλη εποχή. Σε έναν μακρύ περίπατο κατά μήκος της θάλασσας περνάει μια παράλληλη ζωή. Πολλές παράλληλες ζωές. Άλλες χλωμές υποθέσεις κι άλλες βεβαιότητες.
Στο νησί υπάρχουν δεκάδες αδέσποτα σκυλιά και περιστέρια και κανένα γατί. Καμιά φορά όμως γίνεσαι εσύ ο ίδιος, απρόσμενα εντελώς, ένα μικρό γκρίζο γατί και περιμένεις έξω από μια άγνωστη πόρτα κάποιον ξένο να σου ανοίξει και να σε αγαπήσει.
Στο νησί σε αγαπάνε για λίγο, μοιάζεις με απάντηση στη μοναξιά, στις ανάγκες, στο μέσα κενό, αλλά φοβούνται ότι αν σε κρατήσουν θα δεθούν μαζί σου και όταν πρέπει να σε αφήσουν θα λυπηθούν.
Στο νησί προλαβαίνουν τη θλίψη, αποφεύγοντας την αγάπη. Προλαβαίνουν τη θλίψη παρατείνοντας τη θλίψη. Παράξενο ζώο οι άνθρωποι σκέφτεσαι καθώς τρίβεσαι στις απαλές καμπύλες τους.
Στο νησί σου βγάζουν ένα μπολάκι με γάλα έξω απ' την πόρτα να χορτάσεις αν πεινάς τόσο πολύ. Και σε χαϊδεύουν φευγαλέα στο σβέρκο, λες και λίγη παραπάνω οικειότητα θα απελευθερώσει όλα τα κακά της Πανδώρας.
Στο νησί σου κλείνουν την πόρτα και δέκα λεπτά μετά το μετανιώνουν και λένε πως αν είσαι ακόμα εκεί όταν ανοίξουν θα σε κρατήσουν για πάντα. Φορτώνουν τα πάντα στη μεταφυσική και στο πεπρωμένο. Όχι επιλογή. Η επιλογή είναι ευθύνη.
Ανοίγουν την πόρτα κι εσύ λείπεις. Όχι γιατί έχεις φύγει, αλλά γιατί έχεις κουρνιάσει στη βάση της σκάλας μέχρι να το ξανασκεφτούν. Και κάθε μια από τις 2-3 φορές που ανοίγουν να σε ψάξουν δεν προλαβαίνεις να βγεις απ΄την κρυψώνα σου και να εμφανιστείς μπροστά τους.
Στο νησί τους εντυπωσιάζει που δεν πίνεις το γάλα που σου προσφέρουν αν και αδέσποτος. Σε λένε χορτάτο και καλομαθημένο. Στο νησί δε φαντάζονται πως η πείνα για τα γατιά είναι κάτι παραπάνω.
Στο νησί μέχρι να πέσουν για ύπνο σε έχουν ξεχάσει. Την επόμενη μέρα σε προσπερνούν στο δρόμο. Δεν σε προσέχουν καν. Εσύ συνεχίζεις να ψάχνεις το χάδι κι εκείνοι συνεχίζουν να ψάχνουν απεγνωσμένα που θα το προσφέρουν. Δεν περνάει απ' το μυαλό τους η υπέρβαση.
Εσύ είσαι γατί. Δεν μπορείς να μιλήσεις. Δε μπορείς να το ζητήσεις με άλλο τρόπο απ' το να είσαι εκεί που υποπτεύεσαι πως λείπει αγάπη.
Στο νησί κάνει κρύο. Σε όλα τα νησιά κάνει κρύο. Κι αν έχεις λίγο μυαλό και δεν οδηγηθείς σε βιαστικά συμπεράσματα μπερδεύοντας τα δεδομένα, έχεις καταλάβει τί είναι το νησί και τί η γάτα.
Στο νησί νομίζεις ότι ζεις σε άλλη εποχή. Σε έναν μακρύ περίπατο κατά μήκος της θάλασσας περνάει μια παράλληλη ζωή. Πολλές παράλληλες ζωές. Άλλες χλωμές υποθέσεις κι άλλες βεβαιότητες.
Στο νησί υπάρχουν δεκάδες αδέσποτα σκυλιά και περιστέρια και κανένα γατί. Καμιά φορά όμως γίνεσαι εσύ ο ίδιος, απρόσμενα εντελώς, ένα μικρό γκρίζο γατί και περιμένεις έξω από μια άγνωστη πόρτα κάποιον ξένο να σου ανοίξει και να σε αγαπήσει.
Στο νησί σε αγαπάνε για λίγο, μοιάζεις με απάντηση στη μοναξιά, στις ανάγκες, στο μέσα κενό, αλλά φοβούνται ότι αν σε κρατήσουν θα δεθούν μαζί σου και όταν πρέπει να σε αφήσουν θα λυπηθούν.
Στο νησί προλαβαίνουν τη θλίψη, αποφεύγοντας την αγάπη. Προλαβαίνουν τη θλίψη παρατείνοντας τη θλίψη. Παράξενο ζώο οι άνθρωποι σκέφτεσαι καθώς τρίβεσαι στις απαλές καμπύλες τους.
Στο νησί σου βγάζουν ένα μπολάκι με γάλα έξω απ' την πόρτα να χορτάσεις αν πεινάς τόσο πολύ. Και σε χαϊδεύουν φευγαλέα στο σβέρκο, λες και λίγη παραπάνω οικειότητα θα απελευθερώσει όλα τα κακά της Πανδώρας.
Στο νησί σου κλείνουν την πόρτα και δέκα λεπτά μετά το μετανιώνουν και λένε πως αν είσαι ακόμα εκεί όταν ανοίξουν θα σε κρατήσουν για πάντα. Φορτώνουν τα πάντα στη μεταφυσική και στο πεπρωμένο. Όχι επιλογή. Η επιλογή είναι ευθύνη.
Ανοίγουν την πόρτα κι εσύ λείπεις. Όχι γιατί έχεις φύγει, αλλά γιατί έχεις κουρνιάσει στη βάση της σκάλας μέχρι να το ξανασκεφτούν. Και κάθε μια από τις 2-3 φορές που ανοίγουν να σε ψάξουν δεν προλαβαίνεις να βγεις απ΄την κρυψώνα σου και να εμφανιστείς μπροστά τους.
Στο νησί τους εντυπωσιάζει που δεν πίνεις το γάλα που σου προσφέρουν αν και αδέσποτος. Σε λένε χορτάτο και καλομαθημένο. Στο νησί δε φαντάζονται πως η πείνα για τα γατιά είναι κάτι παραπάνω.
Στο νησί μέχρι να πέσουν για ύπνο σε έχουν ξεχάσει. Την επόμενη μέρα σε προσπερνούν στο δρόμο. Δεν σε προσέχουν καν. Εσύ συνεχίζεις να ψάχνεις το χάδι κι εκείνοι συνεχίζουν να ψάχνουν απεγνωσμένα που θα το προσφέρουν. Δεν περνάει απ' το μυαλό τους η υπέρβαση.
Εσύ είσαι γατί. Δεν μπορείς να μιλήσεις. Δε μπορείς να το ζητήσεις με άλλο τρόπο απ' το να είσαι εκεί που υποπτεύεσαι πως λείπει αγάπη.
Στο νησί κάνει κρύο. Σε όλα τα νησιά κάνει κρύο. Κι αν έχεις λίγο μυαλό και δεν οδηγηθείς σε βιαστικά συμπεράσματα μπερδεύοντας τα δεδομένα, έχεις καταλάβει τί είναι το νησί και τί η γάτα.
15 comments:
Όμορφο, όμορφο, όμορφο.. !!
Mε συγκινησε το ποστ σου, γιατι το γατι μου θυμιζει τρελα το δικο μου. Μια φιλη μου το ειχε αγορασει μολις γεννηθηκε και 2 μηνες μετα το βαρεθηκε και θα το αφηνε να βολοδερνει στη ζωγραφου Δεκεμβρη του 2008. Εγω το λυπηθηκα και το πηγα στην επαρχια στη μανα μου, οπου πλεον ειναι τρισευτυχισμενο γιατι εχει χωρο να παιξει, πολυ φαι και αγαπη απο τους δικους μου, και βεβαια το επισκεπτομαι και εγω.
Μου αρεσουν τα γατια λογο του ανυποτακτου χαρακτηρα τους.
-"φευγάτες σα γάτες οι λέξεις που λες."
:-)
'Εχει τύχει να περνώ από χωριό σε νησί χειμώνα και το μόνο που κυκλοφορούσαν ήταν μόνο γάτες στα σοκάκια (το καλοκαίρι δεν χωράς να περπατήσεις από τον κόσμο). Ίσως τελικά αυτές οι γάτες αντικαθιστούν το καλοκαιρινό φώς? & προφανώς του είναι απαραίτητες ;)
(Το σημερινό ποστ με προβλημάτισε, παραδέχομαι, δεν ήταν ποτέ η αδυναμία μου οι γάτες, απλά συμπαθητικές)
Υ.Γ. μου θύμισε παιδικό παραμύθι σήμερα :)
με συγκίνησες πολύ, σ ευχαριστώ!
Η επιλογή είναι ευθύνη.
.......αλλά φοβούνται ότι αν σε κρατήσουν θα δεθούν μαζί σου και όταν πρέπει να σε αφήσουν θα λυπηθούν.
..Στο νησί προλαβαίνουν τη θλίψη, αποφεύγοντας την αγάπη.
..Στο νησί Φορτώνουν τα πάντα στη μεταφυσική και στο πεπρωμένο. Όχι επιλογή. Η επιλογή είναι ευθύνη.
..Δεν περνάει απ' το μυαλό τους η υπέρβαση
..Εσύ είσαι γατί. Δεν μπορείς να μιλήσεις. Δε μπορείς να το ζητήσεις με άλλο τρόπο απ' το να είσαι εκεί που υποπτεύεσαι πως λείπει αγάπη.
ακομα κι αν σε διαλεξουν, η μοναξια δε νικιεται.....αν το χαδι μεινει στ΄ακροδάχτυλα, χάνεται....φεγγαροσκονη στο συμπαν.
Αν το θελησουνε να φτασει στην ψυχη, ίσως τοτε, μια φλεβα ουρανού να σταξει φως στο ματαιο του κοσμου.
Η αγαπη θελει κοπο.
Πόσο σκληρά μπορεί να σε τιμωρήσει ένα γατί... Ποτέ δε φαντάστηκα ότι θα παρομοίαζα ποτέ τον εαυτό μου με μια εικόνα που μου προκαλεί μελαγχολία.
Πόσοι θα ταυτιστούν με το γατί,
χωρίς καν να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν φερθεί όπως οι άνθρωποι του νησιού σε κάποια άλλα γατιά...
"Έχεις ευθύνη για ό,τι εξημερώνεις"
υπεροχο
Είμαι συγκινημένος...
Διαβάζω πρώτη φορά πεζά σου...
Οι διαβολεμένες συμπτώσεις: Σε μιάμιση ώρα ταξιδεύω για να φτάσω σ'ένα νησί, κυριολεκτικά και συμβολικά.
Το πώς κουμπώνει δε λέγεται...
Είναι υπέροχο. Έχεις την αγάπη μου.
Ανυπόγραφο σχόλιο... Αίσχος. Ξεχάστηκα.
Δημήτρης Γ. Παπ.
"Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε,
και αν δεν στο πουν να μάθεις να το κλέβεις"
Βαθειά συγκινητικό το κείμενό σου. Χαίρομαι για την εικονική γνωριμία και που έπεσα πάνω σου.
Post a Comment