Βλέπεις πόσο εύκολα γίνεται η ζωή σινεμά;
δε χτυπιέμαι άδικα εγώ να το λέω συνέχεια.
Θέλει μόνο ένα soundtrack να μοιράζεται στα δυο,
μια τυχαία νύχτα, ένα μαζί, μια στιγμιαία παρόρμηση
και ιδού:
μια νέα συνωμοσία.
Μη φεύγεις ποτέ από το σινεμά στα generique.
Κάπου στο τέλος τους,
με μικρά - μικρά γράμματα
γράφει το όνομα σου.
δε χτυπιέμαι άδικα εγώ να το λέω συνέχεια.
Θέλει μόνο ένα soundtrack να μοιράζεται στα δυο,
μια τυχαία νύχτα, ένα μαζί, μια στιγμιαία παρόρμηση
και ιδού:
μια νέα συνωμοσία.
Μη φεύγεις ποτέ από το σινεμά στα generique.
Κάπου στο τέλος τους,
με μικρά - μικρά γράμματα
γράφει το όνομα σου.
3 comments:
Πάντα το πίστευα ότι στο τέλος της ταινίας που βιάζονται όλοι να γλιστρύσουν στο φως και στους δρόμους, κρύβεται κάτι παραπάνω από γράμματα. Ενίοτε μια έκπληξη, μια συνωμοσία όπως λες... άλλοτε μια αφόρητη επανάληψη. Αλλά κρατάει τόσο λίγο που είναι απορίας άξιον που δε μένουμε να το απολαύσουμε.Καλημέρα!
Ωραίο που ακούγεται, να (μας) το λέτε συνέχεια, καμπανάκι υπενθύμισης, ναι ;)))
you will always be my sweet boy...
Post a Comment