Ένα ταξίδι μπορεί να γίνει σε ένα απρόβλεπτο τραπέζι ενός μικρού καφέ, πάνω σε μια παρόρμηση της στιγμής. Μπορεί να πέσει σαν πρόταση κεραυνός κι η στιγμιαία σιωπή που θα προκαλέσει μετά τα πρώτα δύσπιστα γελάκια να το κάνει σοβαρή πιθανότητα.
Πόσο απαραίτητες είναι τελικά οι αποσκευές και πόσα πράγματα χρειαζόμαστε πραγματικά για μια απόδραση. Ποιος προγραμματισμός και ποια προτεραιότητα είναι πέρα και πάνω απ' την επιθυμία και την ανάγκη;
"Δεν έχω υγρό φακών", "χρειάζομαι το φορτιστή του κινητού" "κάνα - δυο t-shirt κι εσώρουχα"... "είναι τρελό, πού θα μείνουμε;"
"Μπορούμε να αγοράσουμε τα πάντα από το δρόμο, είμαστε στο κέντρο της Αθήνας - και δυο βήματα από το κέντρο του κόσμου... θα μείνουμε στο πρώτο φτηνό ξενοδοχείο που θα βρούμε."
Πάμε όπως είμαστε τώρα στο αεροδρόμιο; Κι η πρώτη πτήση να μας πάρει μακριά. Όπου να 'ναι. Για 2 μέρες. Σε δυο ώρες να 'μαστε απρόβλεπτοι ξένοι κάπου και δυο απογεύματα μετά να πίνουμε πάλι τον καφέ μας στο ίδιο αυτό τραπέζι γελώντας με την ξαφνική παρόρμηση.
Δεν πίστεψες ότι το εννοούσα. Σκέφτηκες ότι αποκλείεται να γίνει. Κι όμως όσο ψάχναμε τις πτήσεις της easy jet για Λονδίνο, Παρίσι, Βαρκελώνη είχες στο βλέμμα και στη σιωπή μια μικρή υποψία πως μπορεί και να το εννοώ.
Κι αυτή η μικρή εμπιστοσύνη που γέννησε στο πρόσωπό σου η πιθανότητα, απογείωσε ταυτόχρονα 4 αεροπλάνα: για Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο, Barcelona...
Κι ας μην το κουνήσαμε από εκείνο το απρόβλεπτο τραπέζι του μικρού καφέ... (χτες το βράδυ τουλάχιστον.)
Πόσο απαραίτητες είναι τελικά οι αποσκευές και πόσα πράγματα χρειαζόμαστε πραγματικά για μια απόδραση. Ποιος προγραμματισμός και ποια προτεραιότητα είναι πέρα και πάνω απ' την επιθυμία και την ανάγκη;
"Δεν έχω υγρό φακών", "χρειάζομαι το φορτιστή του κινητού" "κάνα - δυο t-shirt κι εσώρουχα"... "είναι τρελό, πού θα μείνουμε;"
"Μπορούμε να αγοράσουμε τα πάντα από το δρόμο, είμαστε στο κέντρο της Αθήνας - και δυο βήματα από το κέντρο του κόσμου... θα μείνουμε στο πρώτο φτηνό ξενοδοχείο που θα βρούμε."
Πάμε όπως είμαστε τώρα στο αεροδρόμιο; Κι η πρώτη πτήση να μας πάρει μακριά. Όπου να 'ναι. Για 2 μέρες. Σε δυο ώρες να 'μαστε απρόβλεπτοι ξένοι κάπου και δυο απογεύματα μετά να πίνουμε πάλι τον καφέ μας στο ίδιο αυτό τραπέζι γελώντας με την ξαφνική παρόρμηση.
Δεν πίστεψες ότι το εννοούσα. Σκέφτηκες ότι αποκλείεται να γίνει. Κι όμως όσο ψάχναμε τις πτήσεις της easy jet για Λονδίνο, Παρίσι, Βαρκελώνη είχες στο βλέμμα και στη σιωπή μια μικρή υποψία πως μπορεί και να το εννοώ.
Κι αυτή η μικρή εμπιστοσύνη που γέννησε στο πρόσωπό σου η πιθανότητα, απογείωσε ταυτόχρονα 4 αεροπλάνα: για Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο, Barcelona...
Κι ας μην το κουνήσαμε από εκείνο το απρόβλεπτο τραπέζι του μικρού καφέ... (χτες το βράδυ τουλάχιστον.)
5 comments:
Έπρεπε να το κουνήσετε... αλλιώς τί νόημα θα έχει? Δεν πονάει περισσότερο κάτι που δεν έκανες, απ' το να αποτύχει αν το κάνεις?
Καλησπέρα!
Πόσα ταξίδια έχουμε σχεδιάσει όλοι
στην στιγμιαία μας ανάγκη για απόδραση..
Και πόσα απο αυτά τα ταξίδια θα πραγματοποιούσαμε αν αντιλαμβανόμασταν οτί η στιγμή μας λέει την αλήθεια!
Καλημέρα φίλε μου!
πόση ομοιότητα έχει η επιθυμία για ένα αυθόρμητο ταξίδι με ένα αυθόρμητο, αδικαιολόγητο και εντελώς απρόσμενο "σ' αγαπώ"
και η πιθανότητα να το εννοείς είναι που δοκιμάζει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων. γιατί δεν είναι ότι δεν θέλουμε να κάνουμε το "ταξίδι" αλλά που δεν εμπιστευόμαστε πια τους ανθρώπους
γεια!
Βλέποντας και μόνο δύο σύννεφα,το ταξίδι έχει ξεκινήσει να ετοιμάζει το μυαλό μας. Έρχεται αυτό και μας βρίσκει, περισσότερο απ'ότι εμείς το προσχεδιάζουμε. Στα ταξίδια σου, πάντα να κουβαλάς αυτά τα σύννεφα. Κανείς δε θα σου αρνηθεί την παρέα. Καλησπέρα!
ποτέ μου δεν έκανα κάτι τόσο παρορμητικό. To late now...
Post a Comment