o superman

Ω Υπεράνθρωπε. Ω κριτή. Ώ Μαμά και Μπαμπά. Μαμά και Μπαμπά. Ο Υπεράνθρωπε. Ο Κριτή. Ώ Μαμά και Μπαμπά. Μαμά και Μπαμπά. Γεια. Αυτή τη στιγμή απουσιάζω. Αν θέλετε να αφήσετε μήνυμα, αρχίστε να μιλάτε με το χαρακτηριστικό σας ήχο. 

Εμπρός; Είμαι η Μαμά. Είσαι εκεί; Έρχεσαι σπίτι; Εμπρός; Είναι κανείς εκεί; Λοιπόν, δε με ξέρεις, μα εγώ σε ξέρω. Κι έχω ένα μήνυμα για σένα. Έρχονται τα αεροπλάνα. Γι’ αυτο ετοιμάσου. Ετοιμάσου να φύγεις. Μπορείς να έρθεις όπως είσαι, και πληρώνεις όταν φύγεις. Πληρώνεις καθώς φεύγεις. 

Και είπα: Εντάξει. Ποιος είναι στ’ αλήθεια; 

Κι η φωνή είπε: Είμαι το χέρι. Το χέρι που παίρνει. Είμαι το χέρι, το χέρι που παίρνει. Είμαι το χέρι, το χέρι που παίρνει. Έρχονται τα αεροπλάνα. Τα αμερικάνικα αεροπλάνα. Τα φτιαγμένα στην Αμερική. Καπνιζόντων ή μη; 

Κι η φωνή είπε: Ούτε το χιόνι, ούτε η βροχή, ούτε η θλίψη της νύχτας εμποδίζουν αυτούς τους μεταφορείς από την ταχεία ολοκλήρωση των καθορισμένων τους πτήσεων. Γιατί όταν χάνεται η αγάπη, υπάρχει η δικαιοσύνη. Κι όταν χάνεται η δικαιοσύνη, υπάρχει η δύναμη. Κι όταν χάνεται κι η δύναμη, υπάρχει πάντα η Μαμά. 

Γεια σου Μαμά! Κράτα με, Μαμά, στα μακριά σου χέρια. Κράτα με Μαμά, στα μακριά σου χέρια. Στα αυτόματα σου χέρια. Στα ηλεκτρονικά σου χέρια. Στα δικά σου χέρια. 

Κράτα με, Μαμά, στα μακριά σου χέρια. Στα πετροχημικά σου χέρια. Στα πολεμικά σου χέρια. Στα ηλεκτρονικά σου χέρια. 

-Laurie Anderson