Photos de Paris.

To Marais από άκρη σε άκρη, o Munch και το Danser sa Vie στο Pompidou, το Απόγευμα ενός Φαύνου κι ο Nijinsky, το Pain Quotidien με τα Croissants aux Amandes, τα feuilles mortes (ή φύγε μόρτε), η στάση της Republique, η Boulangerie με τις baguettes jambon et fromage, οι tartelettes aux framboises, τα parisprix, το beaujolais του 2011, το αόρατο τιρμπουσόν, τα πλαστικά πιρούνια στο χρηματοκιβώτιο, οι "τελευταίες μέρες" σε πρώτη ακρόαση, το ηλεκτροσόκ της Diane Arbus στο Jeu de Paume, η βροχή έξω και μέσα, το τελευταίο της σημειωματάριο κι ο υπογραμμισμένος Πλάτωνας, το Voluptas κι ο Oscar Wilde στο Orsay, η μικρή χορεύτρια του Degas που χωρίσαμε στο Λονδίνο κι ανταμώσαμε δυο βδομάδες μετά στο Παρίσι, ο Monet, ο Van Gogh κι όλοι εκείνοι που ξεφυλλίζεις από παιδί στα λευκώματα και συναντάς ένα φθινοπωρινό απόγευμα από κοντά, η Isabelle Huppert ως Blanche στο Odéon, το Etat Libre d’Orange με τον Tom of Finland, το Fat Electrician και το Jasmin et Cigarettes, το παραμύθι που πάντα θα το αγοράζουμε όσο κι αν κοστίζει, που πάντα θα το μετανιώνουμε μετά, "Mon professeur de français" (με την αμερικάνικη προφορά της Margo Martindale), το Both Sides Now της Joni Mitchel και η Adele κατά μήκος του Σηκουάνα, η νυχτερινή βόλτα στην Παναγιά των Παρισίων και στα χριστουγεννιάτικα περίπτερα, το vin chaud, τα ζαχαρωτά, τα σαπούνια Μασσαλίας, το entrecote, η Place des Vosges και η βεράντα της Isabella Rosselini, το la Menteuse της Corinne Marchand, οι μυστικοί κώδικες, το Corbeau στη Rue des Archives, το Merci και το Face με τον κινηματογραφικό τροβαδούρο του, ο δρόμος της γάτας που ψαρεύει, που είναι ο πιο στενός δρόμος του Παρισιού, η Τσούλρι και το Σάτλε, η πλατεία της Μονμάρτρης που είναι σαν πίνακας του Monet, τα παρακμιακά sex shop της Pigalle, οι δεκάδες γλυκιές Ίρμες, οι Ρώσοι πρίγκιπες του Kusmi, η τσαγιερί του Mariage Freres με το So in Love του Cole Porter στα ηχεία, το τσάι των ιμπρεσιονιστών με τα γαλάζια λουλούδια του, τα πολύχρωμα πουκάμισα του Cotondoux κι ένα ψυχεδελικό μπλέ – ηλεκτρίκ φουλάρι – παρόρμηση, τα σορμπέ κι η crème brulee, οι παγωμένες Quiche Lorraine και τα ζεστά starbucks, το Cox κι η φωτισμένη Παναγιά των Λουλουδιών στη βιτρίνα του Mille Feuilles, η επίθεση των οργισμένων πτηνών, οι κήποι του Λουξεμβούργου και το πικ νικ κάτω από τα δέντρα, το Café de Flore στην Boulevard St Germain και το Les Amies de places blanche, τα φαντάσματα του Sartre και της Beauvoir, το πλανόδιο παζάρι με τους ανεκτίμητους θησαυρούς, το συλλεκτικό Façade με την Catherine Deneuve, τα λευκώματα τέχνης σε ένα κρυφό βιβλιοπωλείο σε μια στοά, ο τελευταίος απογευματινός περίπατος στη Avenue Montaigne με φόντο τον πύργο του Άιφελ κι ένα αόρατο κέρμα που κύλησε στο ποτάμι. Μια υπόσχεση. Και μια εκπλήρωση. 

Αν υπάρχει ένας τρόπος να μιλήσεις για ένα ταξίδι είναι μόνο με εικόνες.