"...Για να γίνεις ανθεκτικός στο χρόνο, τέλειος, για να μεγαλώσεις δηλαδή, πρέπει να μεταμορφωθείς σε αντικείμενο, βωμό, στη φιγούρα σ' ένα υαλογράφημα: από μια στόφα που μπορούν να θαυμάζουν ή να λατρεύουν οι άλλοι..."
Truman Capote - Answered Prayers
(μτφ. Γιούρι Κοβαλένκο)
(μτφ. Γιούρι Κοβαλένκο)
4 comments:
τωρα αυτο λεγεται ξυπνησα ομορφα και γαληνια σημερα το πρωι;
αξιζει τελικα να γινεις ανθεκτικος;
νομιζω μετα ακολουθει και η ελαστικοτητα.
και οι αλλοι εχουν τοσο σημασια τελικα;
ασπιρινες και καφες.
Αυτό σημαίνει δεν κοιμήθηκα καθόλου σε μια νυχτα που χώρεσε ψυχαναλύσεις, αναμονές σε αεροδρόμια, πτήση, βουτιές στα σύννεφα, αμέτρητουςκαφέδες, επιστροφή σε έναμέρος που δεν είχε καν την ευγένια να παραδοθεί στο χρόνο, και μερικές σελίδες του παραπάνω.
Ανθεκτικός σημαίνει ανθεκτικός. Είναι επίτευγμα χωρίς μεταβολή από μόνο του.
Και ναι, είναι η μέγιστη φιλοδοξία μου.
Και τότε ούτε καφέδες θα χρειαζόμαστε, ούτε ασπιρίνες.
Μέχρι τότε όμως εντατικές ασκήσείς αποκόλλησης από κάθε τι παρελθόν.
Μάθημα πρώτο: δεν έχει προηγούμενη τρίτη.
Μόνο σημερινή.
να , μονο που πιστευω πως ανθεκτικος στο χρονο => οτι το παρελθον εξισωνεται με το μελλον και το παρον κοσμει το χασμα τους.
και αν με φοβιζει κατι σε αυτη την ανθεκτικοτητα ειναι το αιμα που βρισκεται καμια φορα στο βωμο.δεν ξερω σε ποιον ή σε τι ανηκει και τρομαζω.
ατιμο κονακι του λογου του.
μαθημα πρωτο :update/ αυτη η Τριτη θα ειναι η καλυτερη δυνατη Τριτη απ ΄ολες τις προηγουμενες και η χειροτερη δυνατη απο τις επομενες.
μηδεν αυτοσυγκεντρωση σε τουτο το καταγωγι μεσα στην κουφοβραση της Αθηνας.σιγουρα ενας ακομα καφες.και τσιγαρα, οι ασπιρινες φτανουν για σημερα.
λένε πως οι αναμνήσεις είναι άσχημο πράμα..τυρρανιέσαι από πράγματα ανύπαρκτα...όλα είναι στο μυαλό μας τελικά, εκεί έχω καταλήξει..εγώ προσπαθώ τελευταία να κάνω την εξής άσκηση: προσπαθώ να βγω από το σώμα μου, να δω τα πράγματα σαν τρίτος, έξω από μένα, όσο πιο αντικειμενικά γίνεται..βοηθάει..καταλαβαίνεις ότι οι καταστάσεις μπορεί να μην ήταν τόσο ιδανικές όσο πίστευες, ότι μπορεί και να τις είχες εξωραϊσει..αλλά και έτσι να μην είναι και να ήταν πράγματι αληθινές οι στιγμές, φτάνει μια στιγμή που αρνείσαι πλέον να ζεις με φαντάσματα, στη σκιά του παρελθόντος...και λες ακριβώς αυτό, όχι άλλο παρελθόν, μόνο παρόν, μέλλον...τέλος, αρκεί..
Post a Comment