Here's to...

Ένα βλέμμα...
Ούτε λέξεις, ούτε τίποτα. Μόνο ένα επίμονο, απελπισμένο και λίγο μεθυσμένο βλέμμα.
Κι από την άλλη πλευρά μια ακατάσχετη φλυαρία να καλύψει την αμήχανη σιωπή.
Και ακόμα βλέμμα. Ατάραχο. Προσηλωμένο.
Σα να λέει "όσο και να φλυαρείς κάποτε θα τελειώσεις. Το ξέρεις κι εσύ πως θα τελειώσεις... Να το... σώνονται οι λέξεις... λίγες ακόμα... τρεις... δύο... μία. Μπουμ!"
Και μετά σιωπή...
Και το βλέμμα το επίμονο σπάει για λίγο:
"Πότε θα το κάνουμε εμείς; Θα σε φροντίσω..."
Παύση.
"Θα σε φροντίσω καλά..."

"Κι εγώ...; Ποιον θα φροντίσω εγώ..;"

Παύση.
Και το βλέμμα το ατάραχο δικαιωμένο. Ψύχραιμο κι αστραφτερό.
Ίσως και λίγο προδομένο από μια μικρή ανομολόγητη ελπίδα ήσσονος σημασίας.
"Μόλις σου έκανα μια μεγάλη χάρη μικρέ..."
Η παύση αλλάζει χείλια...

"Goodnight kiddo..."