Κι εκεί που διάβαζα στο μικρό κι ήσυχο καταφύγιο μου μακριά απ' το μάτι του κυκλώνα, κοίτα τι πέφτει στα ύπουλα (μου την έχουν ξανακάνει) ηχεία:
Soundtrack μεγάλου έρωτα του 2000 παρακαλώ (ή 99;) αλλά μιλάμε soundtrack όχι αστεία, χαρισμένο τότε που τα cd είχαν αξία (συναισθηματική) και λιωμένο σε discman φορητό - όχι mp3 και βλακείες. Ξανά και ξανά στα δρομολόγια της σχολής.
Ποιος να μας το 'λεγε τότε ότι λίγα (?) χρονάκια αργότερα θα γινόταν ένα "πλάκα μας κάνεις, που το θυμηθήκανε" πάνω από ένα φλιτζάνι γαλλικού καφέ στην άλλη άκρη της Ελλάδας...
Α, ρε μνήμη τι τα φυλάς τόσα και τόσα άχρηστα; Κάνε χώρο να χωρέσουν τόσα pin και password που όλο τα ξεχνάω.
Ποιος να μας το 'λεγε τότε ότι λίγα (?) χρονάκια αργότερα θα γινόταν ένα "πλάκα μας κάνεις, που το θυμηθήκανε" πάνω από ένα φλιτζάνι γαλλικού καφέ στην άλλη άκρη της Ελλάδας...
Α, ρε μνήμη τι τα φυλάς τόσα και τόσα άχρηστα; Κάνε χώρο να χωρέσουν τόσα pin και password που όλο τα ξεχνάω.
3 comments:
Ειλικρινά δε ξέρω πόσα λεφτά θα μπορούσα να δώσω γι αυτή τη "ρουφιάνα" άμα αξιωνότανε ποτέ να έρθει Ελλάδα :-)
Χμ.
Η ζωη μας εχει πουλήσει την ιδια memorycard μνημης.
Υ>Γ>
Εχω μια σημερινη αναρτηση για τα φετινα κενά σου , ισως σ΄
ενδιαφερει...
Αυτές οι συμπτώσεις, αυτές.
Έβαλα γαλλικό και το MTV Unplugged της Alanis, για πρωινό. Μετά από μερικά κομμάτια το έβγαλα, rather sad for breakfast.
Ο γαλλικός έμεινε!
Καλημέρα.
Post a Comment