εμείς, ο άλλος.

Όσο εγώ κι εσύ θα είμαστε άλλοι, θα είμαστε διαφορετικοί - ο καθένας με το δικό του τρόπο. Και θα έχουμε δικαίωμα να είμαστε διαφορετικοί, ακόμα κι αν στο τέλος καταλήξουμε να είμαστε το ίδιο. Κι αυτό το δικαίωμα θα πρέπει να είναι αυτονόητο όσο κι η αναπνοή μας.

Από τις 3 ως τις 9 Οκτωβρίου 2011 η διαφορετικότητα γίνεται αφορμή για γιορτή, σκέψη, δημιουργία, προβληματισμό και συνύπαρξη σε μια σειρά εκδηλώσεων με ελεύθερη είσοδο και την αφιλοκερδή συμμετοχή καλλιτεχνών και πνευματικών ανθρώπων, οι οποίοι δέχτηκαν με συγκινητική προθυμία το κάλεσμα της Be positive.

Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της Ελένης Ρουμπάνη, το οποίο νομίζω μιλάει με τον καλύτερο τρόπο γι' αυτή την αμφιλεγόμενη έννοια, που αποτελεί την αφορμή του φεστιβάλ:

Η διαφορετικότητα είναι αδόκιμος όρος. Δε στέκει, δεν υπάρχει στα λεξικά, πώς να σου το πω. Ή τέλος πάντων δεν τη βρίσκω. Έτσι ορισμό δεν μπορώ να σου δώσω. Απ’ τα συμφραζόμενα ό,τι πιάνω.

Να μου πεις για τη διαφορά μάλιστα. Αυτή υπάρχει. Ορίζεται. Έχει και συνώνυμο. Αντίθεση το λένε. Κάνει και αντίθεση με την ομοιότητα. Πώς λέμε ίδιος, καμία σχέση.

Και επειδή τα ουσιαστικά που καταλήγουν σε -ότητα βγάζουν κάτι πανανθρώπινο και ευγενές συνάμα, φόρεσαν στη διαφορά την επίσημη την κατάληξη κι έτσι μπορεί να συμμετέχει μέχρι και σε πάνελ.

Η διαφορετικότητα έχει χτιστεί πάνω σε αντιθέσεις. Κι όπως όλα τα χρηστικά και τα καταχρηστικά σε τούτον εδώ τον κόσμο οι αντιθέσεις κυκλοφορούν σε ζευγάρια. Σαν τις κάλτσες και τα παπούτσια. Και τους ανθρώπους.

Έχουμε λοιπόν το αρσενικό και το θηλυκό, το χοντρό και το λιγνό, το ξένο και το δικό. Κι άμα δεν είσαι όμορφος είσαι άσχημος, κι άμα δεν είσαι στρέιτ είσαι γκέι, κι άμα δεν είναι παλιό είναι νέο. Κι έτσι διπλά και όμορφα βολεύεις μια κοσμοθεωρία να έχεις να πορεύεσαι.

Κι εδώ φυτρώνει η διαφορετικότητα, κι ας μη στέκει στα λεξικά. Γιατί τ’ αυτονόητα δε χρειάζονται ορολογίες για να σταθούν. Και σου φωνάζει το αδόκιμο να κάνεις μια πρόχειρη επαλήθευση στα κλισέ σου τα ζευγάρια. Αυτά που νομίζεις παπούτσια, δεξί, αριστερό, ένα για κάθε πόδι, πάει και τελείωσε. Αλλά να σου πω κάτι; Μπορεί να είναι κάλτσες. Ολόιδιες. Μόνο που τη μία τη βρίσκεις αμέσως. Για την άλλη συνήθως ψάχνεις λίγο περισσότερο.

Υστερόγραφο πολύ ύστερο: Στο «Μικρό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας» (όχι στο οφίσιαλ, σε αυτό που λέει «απαραίτητο βοήθημα για το μαθητή», σα να λέμε στο παιδικό μενού) του Γ. Μπαμπινιώτη, η διαφορετικότητα υπάρχει. Ορίζεται ως «το να διαφέρει κάποιος από τους άλλους (τους πολλούς)». Δεν είμαστε λίγοι κύριε καθηγητά.

Το 3ο Φεστιβάλ διαφορετικότητας θα λάβει χώρα από 3-9 Οκτωβρίου 2011 στα

TAF / the art foundation, six d.o.g.s, Booze Cooperativa με την ευγενική συμμετοχή των:

Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, Μαρί-Πιερ Αμαλβύ, Βάσια Αναγνωστοπούλου, Τάσος Αναστασίου, Ελευθερία Άνθη, Αντώνης Βαβαγιάννης, Νίκος Βενιανάκης, Κωνσταντίνος Γεωργαντάς, Gaudi, Γιώργος Γκιζάρης, Χρήστος Δήμας, Empty Frame, Ματίνα Καβαλάρη, Δημήτρης Καμένος, Μάρω Κουρή, Πάνος Μαραγκός, Μάρω Μαρκέλλου, Πάνος Μιχαήλ, Έλλη Μόκα, Σίσσυ Μόρφη, Γιάννης Μπουγιούκας, Σπύρος Παγιατάκης, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, Παναγιώτης Πανταζής, Χρήστος Παπαμιχάλης, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Σταύρος Πετρόπουλος, Κωνσταντίνος Πιλάβιος, Λουκία Ρικάκη, Δημήτρης Σούλτας, Σπύρος Στάβερης, Μαρία Τζαμπούρα, Στάθης, Cyanna, Γιάννης Φουντουλάκης, Παντελής Φραντζής, Θανάσης Χειμωνάς, Χρήστος Χωμενίδης.

Για περισσότερες πληροφορίες και πλήρες πρόγραμμα εκδηλώσεων τσεκάρεις εδώ.

Τα λέμε εκεί!