Το Rent είναι για τη δεκαετία του 90, ό τι υπήρξε το West Side Story για τα 60s ή το Hair για τα 70s: το έργο που εξέφρασε μια ολόκληρη γενιά, ανανέωσε τη σχέση της με το θέατρο και άλλαξε τον κώδικα του μιούζικαλ ως θεατρικού είδους‧ εξ’ ου κι είχε τη σπάνια τιμή πέρα από Tony να κατοχυρώσει στις περγαμηνές του κι ένα πολλά βαρύ Pulitzer.
Το 2005 ο Chris Colombus συγκεντρώνει (σχεδόν ολόκληρο) το αρχικό καστ του Broadway και προχωρά σε μια μάλλον μέτρια κινηματογραφική μεταφορά, αποδεικνύοντας πόσο δεμένο αισθητικά είναι το RENT στην αντίληψη του κοινού με τη δεκαετία του 90, αλλά και πόσο έγραψε ο χρόνος που πέρασε πάνω στους πάλαι ποτέ 25χρονους πρωταγωνιστές.
Η δράση εκτυλίσσεται (όπως και στο θεατρικό) μέσα σε ένα χρόνο, από την παραμονή Χριστουγέννων του 1989 μέχρι εκείνη της επόμενης χρονιάς. Οι ήρωες, μια παρέα μποέμ καλλιτεχνών από το East Village της Νέας Υόρκης, έρχονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια, την αποτυχία, τα ναρκωτικά, το aids, αλλά και τον έρωτα, την τέχνη, τη φιλία πραγματοποιώντας το οριστικό πέρασμα στην ενηλικίωση. Το φάντασμα του Puccini πλανάται πάνω απ’ τα κεφάλια τους, ενώ ο αδικοχαμένος Jonathan Larson μας παραδίδει την ελεγεία μιας χαμένης γενιάς.
[extra info: διάβασε τι είχε γράψει ο Jirashimosu όταν είχε δει την ταινία.]
1 comment:
καλημέρα
μπήκα στο γιου τιούμπι κι έχει, αυτή η ταινία, πολύ ωραία μουσική.
Post a Comment