Κι επειδή κι επισήμως χτες το βράδυ έκλεισα το καλοκαίρι μου στην ταράτσα του Gazarte με τις τελευταίες caipirinhas της ανελευθερίας (του χρόνου το σχέδιο είναι να τις πίνω ως ελεύθερο μποέμ χαμίνι), κολλάω ένα βιντεάκι επίσης από το Gazarte και μιας από τις πιο μαγικές βραδιές που έχω ζήσει - μια άνοιξη πίσω.
Η Μαρία Βουμβάκη σε ένα αγαπημένο τραγούδι για έναν άγγελο που χάθηκε σε ένα ταξί μέσα στην καλοκαιρινή Αθήνα. Στην Αθήνα. Άγγελος. Σε ταξί.
Στην Αθήνα, ε;
Όχι στο Παρίσι...
Η Μαρία Βουμβάκη σε ένα αγαπημένο τραγούδι για έναν άγγελο που χάθηκε σε ένα ταξί μέσα στην καλοκαιρινή Αθήνα. Στην Αθήνα. Άγγελος. Σε ταξί.
Στην Αθήνα, ε;
Όχι στο Παρίσι...
:-Ρ
7 comments:
:P
Εντάξει, εντάξει, στην Αθήνα!
(Ούτε καν στο Βερολίνο.)
δεν υπάρχουν άγγελοι σε λέω!
Μην ανοίγεις στόματα...
Aouts!!!
Εμείς τώρα τι σχόλιο να αφήσουμε για τους συνάδελφους-ανταγωνιστές?
υγ.Τοβενάκο:Υπάρχουν.
Όπως και δαίμονες άλλωστε...
ένας θνητός &
δύο αγγελικά μάτια.
ο,τι καλύτερο.
"όποιος τους είδε δεν τους ξέχασε μετά".
αντε να βρεις ταξί να κατέβεις.
παραμιλώωω..
;)
υ.γ. ήμουν και εγώ στο Gazarte.lol
Είναι τετάρη πρωί φυσάει λίγο παραπάνω έχω ξυπνήσει έχοντας ένα καρο δουλειά που πρέπει να τελειωσει Χ Θ Ε Σ και θέλω να ξαπλώσω στον καναπέ και να κλαίω. Είναι το δεύτερο "τραγούδι μας" αυτό μετά το καλύτερο ποπ ελληνικό τραγούδι ever που μας είπε δυο απογειωτικές φορές εκείνο το βράδυ.
Post a Comment