Wednesday, August 06, 2008

Blue Martini (final)



Μια δήλωση τελευταία έχω να κάνω για το Blue Martini πριν το παραδώσω στο χώρο της μνήμης:

Βαράει.
Πολύ.
[Πολύ όμως].

Ζήσαμε (σχεδόν) λαμπρές στιγμές βότκας - γρεναδίνης.

Κατά τ' άλλα το lounge party ήταν εξαιρετικό, ονειρεμένο, μαγικό. Κι είναι απίστευτο το τί μπορείς να καταφέρεις με λίγο παραμύθι στη ζωή σου.

Κι επίσης το πρωινό στο Tiffany's ακόμα κι ως background κάνει θαύματα.

Bar tender, thanx για τη μαγεία. Έγραψες ακόμα μια φορά. Ακόμη κι αν οι ελιές ήταν στο πλάι.


7 comments:

Kiara said...

ayta ekanes kai exafanistikes xtes?kala na patheis gia to zalisma!fantazomai kai gia to ponokefalo pou elpizw na eixes meta!NA MATHEIS GIA NA MH ME PERNEIS KAI MENA MAZI..

Jirashimosu said...

@kiara:
Audrey! Μα ήσουν εκεί ακόμα και εν αγνοία σου!
Άσε που για σένα σχεδιάζονται άλλα πολύ σημαντικά. (Και πολύ σύντομα)

anna said...

Η βότκα - γρεναδίνη "βαράει"; Ας το έχομεν (!) υπόψην. :D

Jirashimosu said...

@anna:
Μηηηηηηη! Αυτοσχέδιο cocktail που δεν πρέπει να το αγγίξει άνθρωπος

Έχει ολέθρια συμπτώματα! Δε νιώθεις καν όμορφα πριν σε αποτελειώσει!

anna said...

Ok. Μ' έπεισες λοιπόν. Bad memories ή no memories? Τότε, ένα (μόνο) blue martini.

Το βρίσκουμε πουθενά έξω ή το φτιάχνει μόνο ο δικός σου bar tender;

Jirashimosu said...

Μα σου λέω όλο το Manhattan έτσι τι βρίσκει φέτος.
Τώρα αν σου πέφτει μακριά, ο bar tender themis μένει στις τζιτζιφιές και είναι πάντα σε θέση μάχης (με shaker κ παγοκόφτη σε ετοιμότητα)

anna said...

Ε, όσο να 'ναι... Ένα τσιγάρο δρόμο δεν το λες.
Αμπελόκηποι-Τζιτζιφιές παλεύεται, νομίζω! ;)